Counter-Strike: Global Offensive Cz. 2

Counter-Strike: Global Offensive

Część 2.

Psycholog Astralis - Mia Stellberg. Źródło: ESL

W poprzedniej części artykułu poświęconego przybliżeniu podstawowych zagadnień związanych z CS:GO opisane zostały zasady gry, poszczególne elementy widoczne na ekranie podczas transmisji meczów i znaczenie zarządzania ekonomią w trakcie rozgrywki. Pora na pójście o krok dalej, czyli objaśnienie poszczególnych ról, jakie pełnić mogą zawodnicy oraz zestaw umiejętności, które za nimi idą.

Counter-Strike to rywalizacja dwóch pięcioosobowych drużyn. Podobnie jak w piłce nożnej czy koszykówce, w celu skuteczniejszego osiągania celów gry, występujący w nich zawodnicy mają przypisane różne role. Nie uświadczymy tu jednak napastników, bramkarzy ani silnych skrzydłowych. Są za to dowodzący, snajperzy, a także inni, których nazwy w języku polskim brzmią co najmniej dziwnie, więc do opisywania ich użyję przyjętych na całym świecie terminów anglojęzycznych.

IGL

In-game leader, czyli osoba odpowiedzialna za dowodzenie grą. Zadaniem IGLa jest bycie mózgiem całego zespołu – rozstawienie poszczególnych zawodników na mapie, dobór taktyki na każdą rundę, a także umiejętne reagowanie na rozwiązania wdrażane przez drużynę przeciwną. Podejmuje on także decyzje związane z ekonomią zespołu, co również stanowi element strategii.

Przez poświęcanie sporej części uwagi na dostosowywanie taktyki do niezwykle dynamicznej rozgrywki, od in-game leaderów nie wymaga się wykręcania niesamowitych statystyk. Muszą oni za to rozpracowywać swoich przeciwników poprzez analizowanie ich poprzednich meczów i radzić sobie z presją, która spada na nich po porażkach. Duże obciążenie psychiczne i brak możliwości skupienia się wyłącznie na własnej grze to zresztą powody, dla których rola głównego dowodzącego w zespole często jest przechodnia (przykład – Virtus.pro).

Dobry IGL potrafi wynieść swoją drużynę na wyżyny poprzez znalezienie odpowiedniego zadania dla każdego z jej członków i dobranie najbardziej pasującego im stylu gry. Przykładami takich zawodników na profesjonalnej scenie są karrigan (dowodzący w FaZe) oraz FalleN (dowodzący w SK Gaming).

Entry fragger

Podczas próby zajęcia jednego z bombiste’ów potrzebny jest ktoś, kto odważy się wejść na terytorium drużyny przeciwnej jako pierwszy. Taki zawodnik to entry fragger, czyli osoba odpowiedzialna za wypracowanie przewagi liczebnej dla swojego zespołu. Co ważne, ewentualna śmierć po zdobyciu pierwszego fraga (inaczej – wyeliminowania rywala) nie oznacza, że źle wykonał on swoje zadanie. Po stronie antyterrorystów entry fragger będzie za to pierwszym do odbijania przejętego bombsite’u. Osoba będąca entry fraggerem musi mieć niezwykły refleks i opanowaną do perfekcji kontrolę nad odrzutem broni (w CS:GO każda ma inny). Dochodzi do tego znajomość kątów wychylania się na poszczególnych pozycjach na każdej mapie i  wyćwiczona pamięć mięśniowa, która pozawala na błyskawiczne eliminowanie rywali. Jednym z  najbardziej rozpoznawalnych zawodników o profilu entry fraggera jest byali z Virtus.pro.

Entry fragger

Z rolą entry fraggera bezpośrednio związany jest support, czyli osoba zapewniająca wsparcie między innymi w postaci rzucanych przez nią granatów. Odpowiednie zgranie w czasie użycia granatów błyskowych, dymnych, zapalających czy wybuchowych z akcją podejmowaną przez zawodnika na „pierwszej linii frontu” to kluczowe zadanie każdego „wspomagającego”. Powinien on trzymać się blisko entry fraggera także po wykorzystaniu granatów, aby w razie jego śmierci sfragować swojego rywala i doprowadzić do wyrównania lub przewagi liczebnej. Support musi wiedzieć, w jaki sposób używać granaty na poszczególnych mapach. W CS:GO to bardzo ważny element rozgrywki, bez którego wygrywanie jest praktycznie niemożliwe. Zawodnik grający w tej roli powinien także potrafić dobrze skoordynować się z resztą zespołu oraz zająć odpowiednią pozycję w danym etapie rundy, aby – zwłaszcza na początku – nie dać się sfragować przez rywala. Przykładem gracza będącego świetnym supportem jest Xyp9x z Astralis.

Lurker

Lurkerzy to zawodnicy, którzy korzystając z odpowiedniej sytuacji w trakcie rundy zakradają się „na plecy” niczego niespodziewających się rywali, po czym eliminują ich od tyłu. Takie zagrania mają za zadanie rozbić szyki przeciwników i należą do najbardziej emocjonujących dla widzów. Cechy dobrego lurkera to cierpliwość, inteligencja w poruszaniu się po mapie i wyczucie gry. Zawodnikiem znanym z tego typu zagrywek jest GeT_RiGhT z Ninjas in Pyjamas.

Snajper

Gracz, który posługuje się najpotężniejszą bronią dostępną w grze. Snajper preferuje AWP (czyli właśnie snajperki) ponad karabiny pokroju AK-47 czy M4A4 i jest w stanie sfragować rywali jednym strzałem co w przypadku innych broni jest możliwe tylko poprzez trafienie w głowę, czyli tzw. headshot). Ze względu na właściwości swojego oręża, walczy głównie na daleki dystans. Niektóre zespoły, tak jak aktualnie brazylijskie Immortals, często decydują się na ustawienie z dwoma snajperami, co często stanowi niemały problem dla ich rywali.

Snajperzy różnią się ze względu na styl gry (defensywny lub ofensywny), lecz każdy szanujący się AWPer musi opanować różne rodzaje strzałów. Są to m.in. błyskawiczne „flick shoty” czy „drag shoty”, ale także cierpliwie wyczekiwane okazje na fraga, gdy rywal sam podchodzi pod ustawiony celownik. Są to więc zawodnicy z niezwykłym refleksem, umiejętnością zajmowania odpowiedniej pozycji na mapie, a także podobnie wyćwiczoną pamięcią mięśniową co entry fraggerzy. Słynnymi snajperami są GuradiaN z FaZe, kennyS z G2 czy wspomniany już FalleN z SK Gaming.

Wymienność ról i znaczenie komunikacji

Po zapoznaniu się z poszczególnymi specjalnościami w CS:GO należy uświadomić sobie, że – może poza IGLem – role te nie są nikomu przypisywane na stałe. Zawodnicy wymieniają się nimi w zależności od dyspozycji dnia i potrzeb na danym etapie poszczególnych rund, a najlepszych na świecie poznaje się po tym, że potrafią błyszczeć na dowolnej pozycji. Właśnie dzięki niesamowitym umiejętnościom posługiwania się  zarówno pistoletami, karabinami i snajperką, jako entry fraggerzy, lurkerzy czy „wspomagający”, gracze tacy jak coldzera z SK Gaming oraz NiKo z FaZe uznawani są za aktualnie najwybitniejszych profesjonalistów w środowisku CS:GO. Ze względu na dynamikę rozgrywki i wynikających z niej ciągłych zmian w ustawieniu zawodników na mapie, kluczowe znaczenie w odniesieniu sukcesu ma komunikacja w zespole. Aby wspomóc IGLa w podejmowaniu właściwych decyzji, pozostali zawodnicy muszą krótko i treściwie informować o zdarzeniach w pobliżu zajmowanych przez nich pozycji. Nie chodzi więc o ciągłą rozmowę w trakcie rundy, lecz o konkretne komunikaty zawierające w sobie informacje na przykład o liczbie zauważonych przeciwników w danym miejscu, zadanym im obrażeniom czy też opuszczeniu pilnowanej przez siebie pozycji. Jak podkreślają  profesjonaliści,  wypracowanie odpowiedniej komunikacji w zespole to klucz do sukcesu, a jej brak często jest podstawowym powodem porażki w poszczególnych spotkaniach. Problemy z właściwym komunikowaniem się mogą mieć zwłaszcza zespoły, w których grają zawodnicy pochodzący z różnych krajów. Niezbędna jest wówczas znajomość języka angielskiego na odpowiednim poziomie, aby uniknąć nieporozumień w trakcie rozgrywki. Poradzenie sobie z problemem komunikacji w zespołach “wielonarodowych” umożliwia osiąganie świetnych rezultatów, czego przykładem w ostatnim czasie jest PENTA z pochodzącym z Polski innocentem w składzie.

Nie tylko piątka graczy

Na obecnym etapie rozwoju sceny, zdecydowana większość topowych zespołów ma w swoich szeregach trenera. Jako że na najważniejszych turniejach w trakcie meczów mogą oni komunikować się z zawodnikami jedynie w podczas przerw, rola trenera nie polega na wyręczaniu IGLa w prowadzeniu gry. Jego zadaniem jest za to przygotowanie drużyny pod kątem strategicznym, a także umiejętne wykorzystywanie przerw taktycznych w celu zaproponowania zawodnikom odpowiednich rozwiązań jako osoba patrząca na rozgrywkę „z zewnątrz”. Trenerami zostają najczęściej byli profesjonalni gracze, którzy umiejętnościami mechanicznymi zaczęli już odstawać od konkurencji.

Stosunkowo nową praktyką jest zatrudnianie psychologa sportowego. Może to dziwić o tyle, że CS:GO na najwyższym poziomie to w ogromnej mierze gra polegająca na pewności siebie i odpowiedniemu nastawieniu pod presją. Świetnym przykładem zespołu, któremu brakowało „mentalności zwycięzców” mimo świetnych umiejętności jest Astralis, które pod koniec ubiegłego roku zdecydowało się zatrudnić Mię Stellberg, fińską specjalistkę do spraw psychologii sportowej. W styczniu zagrali w swoim pierwszym finale mistrzostw świata (ELEAGUE Major), którego ostatecznie wygrali mimo sporej przewagi przeciwników na decydującej mapie. Ich przykład jasno pokazuje, że rola psychologa jest kluczowa w przełamywaniu mentalnych barier i osiąganiu najwyższych celów.

Warto wspomnieć także o rosnącym znaczeniu fizjoterapeutów i  dietetyków, o których można przeczytać w poprzednim numerze Biuletynu. Jak widać, Counter-Strike: Global Offensive na poziomie profesjonalnym wymaga wielu idealnie współpracujących czynników, aby drużyna mogła osiągnąć sukces. Nie chodzi tylko o bardzo dobrą grę poszczególnych jednostek, ale przede wszystkim o uzupełnianie się i współpracę w zespole. Opisane wyżej aspekty powodują, że CS:GO w kwestii konieczności wypracowania odpowiednich mechanizmów nie różni się praktycznie niczym od sportów “tradycyjnych”, ponieważ w obu przypadkach kluczem do triumfu są setki godzin ciężkiej pracy drużynowej.